Dziś (31 VIII) jest niebieska pełnia.

Ukrytą wie­dzę nazy­wano kie­dyś prawdą zagi­nioną, utra­coną, zapo­mnianą, zasło­niętą, i prze­żytą. I do każ­dego z okre­śleń dopi­sy­wano prze­pisy, oparte na prze­są­dach, zabo­bo­nach, gusłach przepowiedniach, wyroczniach i wróżbach, a mające stanowić antidotum na zagrożenia związane z procesami wywierania medialnej presji na zupełnie do niej nieprzygotowane audytorium mimowiednych i bezwolnych uczestników historii nie ułożonej jeszcze ani w opowieść ni w śpiew, ni w bajkę, ani w legendę ni w kołysankę. Anegdotyczna niemal zapomniana melodia nie przypomni się sama, nim ją nie zacznie śpiewać i powtarzać echo śpiewającego w śpiewającym. Może też sprawić, że pojawi się jedna zaledwie nuta z dawno nieistniejącej partytury i wokół niej zacznie się gromadzić rezonans,

Sł. Gołaszewski
„Reggae Rastafari [regementarz]”
(str. 275-76)

………………….
A niebieska pełnia to rzadkie zjawisko.
Warto to zobaczyć; dziś, gdy wszystko świeci i błyszczy — i kolorami.