o Autorze

od lewej: tomasz budzyński i slawomir gołaszewski, klub „hybrydy”, 1987 r.
foto: mr makowski

O AUTORZE
1.
Sławomir Gołaszewski – ur. 1 lutego 1954 roku w Warszawie, zm. w nocy z 15 na 16 czerwca 2015 r. filozof, poeta, kompozytor, muzyk i publicysta.
Propagator kultury alternatywnej w Polsce. Autor książek: Reggae – Rastafari (Wydawnictwo Pomorze Bydgoszcz, 1990), Dapspolski. Regementarz – Antologia (2005; dostępna w formie darmowego e-booku już od 2005 roku) i Pracowałem dla Reżimu – roboczy tytuł komiksu autorstwa Szawła Płócennika.

Ostatni z dyrektorów legendarnego fan-zinu „Non Stop”, reporter „Czwartego Wymiaru” i „Wegetariańskiego Świata”, twórca projektu muzycznego Maxidap. 
Studiował metafizykę, socjologię i filozofię kultury w Warszawie, Wrocławiu, Amsterdamie i Krakowie.

W latach 80. związał się z muzyczną sceną undergroundową współpracując m.in. z zespołami Kultura, Izrael i Armia, także jako autor tekstów. Znawca muzyki etnicznej i World Music, o której publikuje felietony i recenzje.
Twórca minimalnie psychodelicznego projektu Asunta.

Pozostaje twórczo aktywny do dziś działając jako producent i performer pod pseudonimem AudioMara.

W Polskim Radiu prowadził program „Pieśni Wędrowców” traktujący o reggae i Rastafari.

Pracował również w Instytucie Aktora – Teatrze Laboratorium we Wrocławiu, Drugim Studio Wrocławskim i w Centrum Animacji Kultury w Warszawie. Prowadził Pracownię Etnozofii przy Instytucie Przemiany Czasu w Przestrzeń w Wolimierzu, kierując jej działem sondaży i analiz.

2.
Debiutował na secenie Teatru Adekwatnego jako kompozytor muzyki do spektaklu Bhagavad Gita – Pieśń Pana. Muzyka ta początkowo bazowała na kanonie Bharaty¹ a następnie, w trakcie kolejnych przedstawień, w efekcie poszukiwań, badań i eksperymentów, przeobrażała się w odległe od konwencji ragi formy, bliższe tradycji współczesnej awangardy² z jednej strony a strukturom archaicznym z drugiej. W ten sposób zespół, który przybrał nazwę Nada [dźwięk, ton], sytuował się pomiędzy powstającą wtedy niezależną sceną, określaną jako fusion [fjużyn] albo underground [andergrand] a klubową sytuacją jazzową i para-teatralną. Zespół się rozpadł, ale doprowadził do powstania spektaklu W mroku historii, we mgle zapomnienia, na który składały się improwizacje jazzowe oraz teksty z dugiego obiegu literatury. Sukces performansu został później powtórzony w spektaklu Amerykańska Modlitwa Jimma Morisona oraz Imagine [realizowanym w CKS UW Hybrydy z aktorami teatrów Terminus A Quo z Nowej Soli i Ubogi z Bielawy]. Tymczasem andergrand (którym to słowem określano śpiewających własne utwory pieśniarzy, występujących na ulicach i na stacjach kolejki podziemnej), przeobraził się w boom rockowy, któremu poparcia udzieliły środowiska nowej fali. Po krótkim okresie współpracy z nimi przyszła kolej na zebranie doświadczeń dotychczasowych i powołanie autorskiej formacji. Było to poprzedzone udziałem w występach, nagraniach, festiwalach a fonograficznym dokumentem epoki stał się album Fala, realizowany w ramach projektu Sztuka Pogranicza Epok. Powstałe wówczas grupy zasiliły alternatywny obieg artystyczny, by potem przyjąć na siebie rolę poprzednika, przodka i źródła dalszych dokonań. Tak poczęła się, narodziła i powstała @udioMara, wraz z towarzyszącą jej filozofią, poezją, estetyką i światopoglądem nowej epoki.
3.

dygresje
…pracował przez pewien czas jako autor własnego rege programu na antenie Polskiego Radia, po czym trafił na scenę jako autor własnego performance’u, w którym korzenie rege stanowią jedno ze źródeł natchnienia. Innym pozostaje niezmiennie doświadczenie Teatru Źródeł. Fragmenty eksperymentów i badania awangardy. Algorytmy zaniechane, więc potencjalne i pełne konsekwencji.

………………..
PRZYPISY:
¹ Por. Ten Forms of Stage–Representation, w: Adya Rangacharya, Introduction to Bharata’s Natjasiastra, Munshiram Monoharlal Publishers. First edition published © 1966 by Sharada Adya, New Delhi.
² Por. minimalizm