Depuis près de deux ans, la Pologne est devenue, au sein de l’Union Européenne, le symbole du mal absolu.
Patrick Edery „L’injustice faite à la Pologne, un déni de démocratie
…
ale to już było, znaczy: odwrotnie:
Un polonais – c’est un charmeur; deux polonais – une bagarre; trois polonais, eh bien, c’est la question polonaise…
Voltaire, (bodaj) w liście do Fryderyka Pruskiego.
Po I rozbiorze Polski jednak nieco…
Po pierwszym rozbiorze zdobył się na krytyczną ocenę wydarzenia i swojej postawy, nie zapominając jednak przerzucić winy na innych:
„Dałem się nabrać jak głupiec, kiedy szczerze wierzyłem, że… imperatorowa (Katarzyna II) porozumiała się z królem polskim, aby przywrócić sprawiedliwość dysydentom i zaprowadzić jedynie wolność sumienia. Trzeba się mieć na baczności z wami królami”.
Paradoksalnie, najbardziej interesujący w opiniach Woltera na temat Rzeczypospolitej był ich banalny charakter… (…) Dla wizerunku Rzeczypospolitej problem polegał na tym, że Wolter był tak sławny, że nikt nie pytał, czy to, co pisze o odległym kraju, ma związek z rzeczywistością, przyjmując zamiast tego bezkrytycznie słowa takiego mędrca. Nie pierwszy i nie ostatni raz.
Paweł Hanczewski „Wolter – steki banałów”
Ech, ci intelektualiści: zawsze mają Rację, nawet, gdy zmieniają zdanie (o 180, 270 czy 360°).
mr m.