Współczesna Republika Federalna Niemiec to, według nich, „DDR light”, z której emigruje coraz więcej zdolnych ludzi, nie zamierzających żyć w „socjalistycznym raju”.
W ostatnich latach przed śmiercią Baader skupiał się na kryzysie finansowym, przed którego nadejściem ostrzegał na długo, zanim wybuchł. Wskazywał na jego głębokie źródła i dalekosiężne skutki oraz zalecał podjęcie konkretnych środków zaradczych. W 2010 r. opublikował książkę Geldsozialismus. Die wirklichen Ursachen der neuen globalen Depression (Monetarny socjalizm. Rzeczywiste przyczyny nowej globalnej depresji gospodarczej), w której opisuje systemowe uwarunkowania kryzysu finansowego na świecie, demaskuje oszustwo papierowego pieniądza, pokazuje banki centralne jako instytucje destruktywne dla gospodarki, przeprowadza bezlitosny rozrachunek z „monetary cranks” od Keynesa do Paula Krugmana.
Telewizyjni i gazetowi komentatorzy, politycy i ekonomiści głównego nurtu, ironizował Baader, błyskawicznie odkryli, kto ponosi winę za kryzys finansowy trapiący świat. Oczywiście, jakżeby inaczej, chciwi inwestorzy, nieodpowiedzialni bankierzy, nienasyceni spekulanci, zachłanni menedżerowie banków, powodowani owczym pędem więksi i mniejsi posiadacze akcji. No i niewystarczający nadzór ze strony państwa, „neoliberalizm”, kapitalizm, najlepiej „drapieżny kapitalizm” albo „turbokapitalizm”. Wszystko są to – zdaniem Baadera –kompletne banialuki.
Tomasz Gabiś
„Roland Baader – nieprzejednany wróg monetarnego socjalizmu”
2 odpowiedzi na “„Dzisiejsze systemy walutowe to mechanizmy służące wywłaszczaniu obywateli na rzecz elit rządzących i banków.””
Możliwość komentowania została wyłączona.
Od 1988 roku jego teksty zamieściły następujące czasopisma: „Wprost”, „Ład”, „Wojsko i Wychowanie”, „Życie konsekrowane”, „Zdanie”, „brulion”, „Chrześcijanin a Współczesność”, „Młoda Polska”, „Zielone Brygady”, „Nowy Świat”, „Najwyższy Czas!”, „Dziennik Dolnośląski”, „Gazeta Robotnicza”, „Nasz Dziennik”, „fremskritt (Oslo), „Vouloir” (Bruksela), „Junge Freiheit” (Berlin), „Opcja. Pismo konserwatywno-liberalne”, „Opcja na Prawo”, „Głos”, „Pro Fide Rege et Lege”, „Fronda”, „Myśl Polska”, „Arcana”, „Magazyn Obywatel”, „Horyzonty. Pismo Zachodniej Izby Gospodarczej”, „Nowe Państwo”, „Templum”, „Laissez Faire. Pismo konserwatywno-anarchistyczne”, „Europa. Tygodnik Idei” (dodatek do sobotnio-niedzielnego wydania dziennika „Dziennik”), „Rzeczpospolita”, „Gość Niedzielny”, „Rzeczpospolita Plus Minus”.
zapewne masz Pan rację; a Ja = nie.