Z niektórych badań, na przykład diagnozy społecznej zespołu prof. Czapińskiego, wyłania się obraz Polski jako kraju coraz bardziej szczęśliwego, przy czym metodologia tych badań jest dla mnie, jako psychologa z pierwszego wykształcenia, wątpliwa. Gdy pytamy ludzi, czy są szczęśliwi lub zadowoleni, to właściwie nie wiemy, co badamy – ich szczęście czy tendencję do tego, żeby pokazać się z dobrej strony. Kto się przyzna, że jest nieszczęśliwy? W dodatku w ankiecie? Chyba tylko ktoś w bardzo złej kondycji psychicznej. Więc równie dobrze można powiedzieć, że Polacy wcale nie są szczęśliwsi, a tylko nauczyli się reguł autoprezentacji. Lepiej jest przyglądać się wskaźnikom, które dają pośrednio wgląd w sytuację, na przykład poziom zaufania lub agresji w społeczeństwie.
„Jan Sowa: Polska za 30 lat? 80 proc. pracujących na śmieciówkach. To będzie katastrofa”
8 odpowiedzi na “Staś i… (odc. 2.)”
Możliwość komentowania została wyłączona.
Tak, katastrofa dopiero za 30 lat.
(co się odwlecze…)
ale jakoś trza Dociągnać, na tej Emeryturze, do.
Pan chce jeszcze ciągnąć ten cyrk 30 lat? Toż to samobójstwo.
Samobójstwo? nie analizowalem. myśle raczej o Wiezieniu: alternatywnie: norwegja lub Japonja (Kolega kolegi wlaśnie wrócił, po 5ciu — bardzo sobie chwali, japońskiego sie nauczył, hiszpanskiego — bo z Mexem siedział, miłym — zawod zdobył, trochę grosza odlożył…)
A będą za granicę przysyłać emeryturę na papierosy?
A po co? ja mogę z tych 200, stów (max) zrezygnować: i tak nie palę.
Widać że pan nie oglądał filmów o wienzieniu. Za papierosy się kupuje heroinę.
amerykańskich? no, nie oglądam: Radzieckie tylko, o Wychowawczej Roli Więziennictwa lubię.